บทกวีจากเมืองพะเยา

มีสองสิ่งเท่านั้นที่ยากแก่การคำนวณ คือ ความโง่เขลาของมนุษย์และความกว้างไกลของจักรวาล....

แรงบันดาลใจจากคำพูดของไอสไตน์นี้ ทำให้ศิลปินรุ่นใหญ่ คุณพิบูลศักดิ์ ละครพล ได้เขียนบทกวี "คือบทเรียนแห่งการทำลายโลก" ชิ้นนี้ขึ้นมา คาดว่าน่าจะเขียนในช่วงหลังน้ำท่วมใหญ่ ในปี พ.ศ. 2554

คือบทเรียนแห่งการทำลายโลก

มีสองสิ่งไม่สิ้นสุด

หนึ่ง-มนุษย์ผู้โง่เขลา

และจักรวาล-บ้านของเรา

ยากคำนวณมวลมายา

แม่น้ำคือพระเจ้า

แต่พวกเขากลับเข่นฆ่า

ภูใหญ่ไพรพนา

ถูกทำลายลงทุกวัน

สีฟ้าพร่าเลือนราง

ควันดำพรางกลบฟ้าฝัน

ดงแดดแผดดุดัน

ยอดเขาร้อนหิมะละลาย

ฟ้าร้าวเรือนกระจก

ไฟนรกลุกโชนฉาย

ทุน-โลภ-ลอบทำลาย

โลกย่อยยับลงกับตา

โหยหาดาวดวงใหม่

แทนฟื้นไข้เร่งรักษา

มนุษย์จึงถึงเวลา

รับบทเรียนทำลายโลก

บทกวีและภาพโดย

คุณพิบูลศักดิ์ ละครพล

ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ปี พ.ศ.2560

ศิลปินถ่ายทอดเนื้อหาได้อย่างเรียบง่าย ถ้อยคำไพเราะสวยงาม สะเทือนอารมณ์ และยังสะท้อนความรู้สึกและภาพที่แจ่มชัดของความเป็นจริงอันโง่เขลาของมนุษย์ บทเรียนอันเเสนสาหัสอันเกิดจากกระทำโง่ๆ เหล่านั้น ด้วยหวังว่าจะเป็นสิ่งกระตุ้นเตือน ให้มนุษย์ได้ฉุกคิด ตระหนักในสิ่งที่ตนได้กระทำต่อธรรมชาติผู้ให้ และหันกลับมาช่วยกันดูแลรักษา เพื่อยังประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ต่อไปใภายภาคหน้า

ขอบคุณ คุณพิบูลศักดิ์ ละครพลเป็นอย่างสูงที่อนุญาตให้นำบทกวีมาลงในเพจ