การเดินทางของลูกชาวนาไทอีสาน ตอนที่ 5 ดินเค็มสู่ดินโลก

ตอนที่ 5   

ดินเค็มสู่ดินโลก

         เป็นความภาคภูมิใจ รู้สึกเป็นเกียรติยิ่ง เมื่อต้องขึ้นเวทีที่มีผู้เข้าร่วมในห้องเป็นต่างชาติ ได้นั่งเก้าอี้ติดกับอาจารย์ยักษ์ (อุ่นใจ) 

          การเตรียมตัวนำเสนอ ต้องเรียบเรียงคำให้เหมาะสมกับเวลา 5 นาที ...เราเป็นลูกชาวนาที่ทำนาไม่เป็น ทำงานในเมืองแต่ไม่มีความสุข จึงหาคำตอบให้ชีวิต โดยหาความรู้ ไปอบรม จึงได้เจอโรงเรียนปูทะเลย์ฯ  และได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กับลูก ไปเรียนกับอาจารย์ได้หลักคิด วิธีการ จึงอยากกลับไปทดลองทำนาที่บ้าน ไม่มีใครเห็นด้วย ไม่มีใครอยากให้ทำ เพราะยิ่งทำยิ่งเป็นหนี้ แต่เราก็พยายามทำ

เราต้องดูแลพระแม่ธรณี เราถึงจะอยู่ได้  นาที่มีแต่คราบเกลือ เริ่มมีอาหารที่ดีให้กับครอบครัว...

          เมื่อถึงเวลา ต้องพูดสื่อสารด้วยภาษาอีสาน พี่โอ๋ซึ่งทำหน้าที่ล่ามแปลต้องแยกไปอยู่คนละห้อง สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพูดคือ ได้ยินเสียงตัวเองจากหูฟัง นึกในใจว่าผู้ร่วมงานจะได้ยินเสียงพี่โอ๋ไหมน้อ และจังหวะที่มองผู้ร่วมรับฟังไปทั่วห้อง สิ่งที่กำลังพูดถึงครอบครัวเรื่องดินเค็ม ต้องหยุดแบบไม่รู้จะพูดอะไร นิ่ง น้ำตาคลอ ได้แต่มองไปข้างหน้า ไม่รู้ว่าพูดตามสิ่งที่ได้เตรียมมาหรือเปล่า ผู้ฟังที่อยู่ในห้องเงียบตาม (ยิ่งกังวลมากขึ้น) มีเสียงปรบมือจากไหนไม่รู้ และเสียงปรบมือก็ดังขึ้นพร้อมกันทั้งห้อง จึงรีบตัดบทมาที่เรื่องข้าวเหนียวที่ปลูกจากดินเค็ม และสรุปจบด้วย Halt soil salinization, Boost soil productivity

          เดินกลับมาที่บูธ ทุกคนบอกว่าทำได้ดีมาก (งง! เราพูดดีหรือพี่โอ๋แปลได้ดี) มีต่างชาติหลายคนเดินมาทักทายและให้กำลังใจ เพราะเราเป็นลูกชาวนาที่อยากมีความสุขในแผ่นดินที่มีคราบเกลือขึ้นเต็ม ในใจคิดว่า แม้จะสื่อสารกันด้วยภาษาที่แตกต่าง แต่ผู้คนเหล่านั้นเข้าใจและสัมผัสได้ด้วยใจ จากเรื่องราวที่เราบอกเล่า 

          รางวัลหยดน้ำตาทองคำ  คำกล่าวจากอาจารย์ยักษ์

          ท่านศาสตราจารย์ ดร.จอร์จ บัตเญ่-เซลล์ ประธานเครือข่ายระหว่างประเทศที่ได้รับผลกระทบจากดินเค็ม FAO และเป็นประธานกรรมาธิการดินเค็มสหพันธ์วิทยาศาสตร์ดินนานาชาติ และอีกหลายท่านที่เข้ามาให้กำลังใจและอยากมาเยี่ยมดูพื้นที่การแก้ปัญหาดินเค็ม  “Welcome to Thailand” ชวนไปทั่ว (ถ้ามาไทยจริงจะทำไงดี)

          ทีมการแสดงทุ่มเทฝึกซ้อมเต็มที่เพื่องานนี้ แม้ไม่เคยรำเซิ้ง ไม่เคยรำวง แต่การแสดงสุดประทับใจผ่านใบหน้า แววตา และรอยยิ้มที่มีความสุข ทำเอาผู้คนเข้ามาร่วงวงด้วยอย่างสนุกสนาน ทานอาหารไทยกันอย่างเปรมปรีดิ์

          ขบวนการพาวเวอร์ เรนเจอร์  5 ยอดมนุษย์ที่เป็นตัวแทนของชาวกสิกรรมธรรมชาติ เป็นเพียงเฟืองตัวน้อยที่ทำหน้าที่หมุนตัวให้ขบวนใหญ่ได้เคลื่อนสู่เวทีโลก ประจักษ์สู่สายตานานาชาติ เป็นความบังเอิญหรือถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีใครล่วงรู้ แต่ที่รู้ตอนนี้ คุณวรเกียรติ  อ.ต่อ พี่มี้ กำนันวิทยา แม่อร เลือดกรุ๊ป A เหมือนกัน (ทำไมต้องกรุ๊ป A )

          ความประทับใจในงานเกิดขึ้นจากพลังของทีม และพลังของคนไทยทุกคนที่มีส่วนร่วม ทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ทีมสื่อ ทีมวิชาการ

พลังศรัทธา พลังความรัก สามัคคี สร้างให้เกิดสิ่งดีงามอย่างน่ามหัศจรรย์ 

          คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก เราล้วนอาศัยใต้ร่มพระบารมีของพระมหากษัตริย์ทุกๆ พระองค์แห่งเมืองสยาม ไทยจึงเป็นไทยได้จวบจนบัดนี้

          ความภาคภูมิใจส่งท้ายก่อนถึงบ้าน คือ ได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานระดับโลกร่วมกับอาจารย์ ยักษ์ ดร.วิวัฒน์ ศัลยกำธร และท่านรองฯ อาทิตย์ สุขเกษม ซึ่งท่านทั้งสองเคยติดตามถวายงานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ซึ่งมีภาพถ่ายของท่านทั้งสองในการทรงงานด้านหญ้าแฝก ยิ่งรู้สึกเป็นบุญและซาบซึ้งใจมาก เหมือนฝันที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น เพียงได้ใกล้ชิดบุคคลที่ใกล้ชิดพระองค์ท่านทั้ง 2 รัชกาล ก็เป็นสุขอย่างล้นเหลือที่ได้เดินตามรอยพระยุคลบาท

          แค่พอ ก็พอแล้ว

          สามัคคีเป็นพลัง ค้ำจุนแผ่นดินไทย 321

เขียน Writer

นามูน

ภาพ Photography

ทีมสื่อคณะเดินทาง